استقرای مغالطیاستقرای مغالطی یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای استقرای ناقص با ادعای قطعیت و کلیت است. ۱ - توضیح اصطلاحهر گاه حکم کلی از طریق بررسی پاره‌ای از جزئیات به‌دست آید و با ادعای قطعیت در برهان استفاده شود، مغالطه استقرائی صورت گرفته است، زیرا استقرای ناقص افاده یقین نمی‌کند، در صورتی که برهان باید بر یقینیات مبتنی باشد. خواجه درباره استقرای مغالطی می‌گوید: «استقرای ناقص در جدل بسیار افتد، ولیکن آنجا دعوی حصر جزئیات کنند و وقوعش در جدل مغالطه نبود، اما در برهان مغالطه بود». [۱]
قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا، ص۱۸۴.
[۵]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۲، ص۵۵۸.
[۶]
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۱۴۸.
۲ - پانویس
۳ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «استقرای مغالطی»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۱/۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات منطقی
|